La mano izquierda de la oscuridad

Novela publicada en 1969 pola escritora norteamericana Ursula K. Le Guin (California, 1929), primeira muller que obtivo o título de Gran Maestra, otorgado pola asociación de escritores de ciencia ficción dos Estados Unidos de América.

Nun futuro indeterminado, a humanidade está repartida por moitos planetas de diferentes estrelas. Varios de estes mundos forman unha especie de confederación ou comunidade de mundos. Un enviado de esta confederación ou alianza, de orixe terrestre, chega ao planeta chamado Inverno ou Gueden para convencer aos nativos de unírense á confederación. Os habitantes de Inverno teñen experimentado unha evolución separada dos demais humanos e, actualmente, son hermafroditas asexuados que adquiren identidade sexual unha vez ao mes nun ciclo de catro semanas. O mesmo individuo pode ser home nun ciclo e muller noutro. Pode ser pai dalgún neno e nai dalgún outro.
Na sociedade de Inverno non existe tensión sexual nos conflictos sociais ou políticos o que provoca notables dificultades de comprensión do enviado.

A autora explora o comportamento humano desprovisto dun dos elementos chaves do seu desenvolvemento. Non obstante, este comportamento non está exento de intrigas, crueldades e enfrontamentos.
A novela gañou os premios Nébula de 1969 e Hugo de 1970

El creacionismo ¡vaya timo!

Este libro pertence á colección editada pola editorial Laetoli en colaboración coa Sociedade para o Avance do Pensamento Crítico(SAPC). O autor é Ernesto Carmena, biólogo e colaborador habitual da revista El escéptico da SAPC.

Está escrito como unha carta a un crédulo creacionista. Repasa a meirande parte dos argumentos creacionistas, desmontándoos e poñendo en evidencia o axeitado da evolución por selección natural. O autor trata de explicar que unha cousa é o feito obvio e indiscutible da evolución dos seres vivos, e outra a explicación científica dos mecanismos desa evolución. Esto último e o que se adoita chamar Teoría da Evolución. A presenza do termo "teoría" da pé aos charlatáns para pór en cuestión, non só o mecanismo de selección natural que explica a evolución, senón a evolución mesma. O libro está ben documentado e argumentado. A inconsistencia do creacionismo queda en evidencia.

Non obstante, o estilo do libro, desenfadado, irónico e co desexo de resultar gracioso faino, as veces caer na descalificación e mesmo o insulto aos defensores da posición contraria. Esto non axuda a darlle credibilidade. Se prescindimos deste, na miña opinión, defecto, o libro é altamente recomendable, educativo e informativo.

Disponible na biblioteca do IES de Teis